اگرچه نمونههای مجزای تولید فرش به قبل از حمله مسلمانان به اسپانیا برمیگردد، نمونههای هیسپانومورسکی اولین بدنه قابل توجه فرشهای اروپایی هستند.
شواهد مستند نشان می دهد که تولید در اسپانیا در اوایل قرن 10 پس از میلاد آغاز شده است. قدیمی ترین فرش اسپانیایی موجود، به اصطلاح فرش کنیسه در موزه هنر اسلامی برلین، یک اثر منحصر به فرد است که به قرن چهاردهم بازمانده است.
اولین گروه از فرش اردکان گل ابریشم ، فرشهای دریاسالار (که به عنوان فرشهای زرهی نیز شناخته میشود)، دارای یک الگوی هندسی و تکراری است که با تابلوهای خانوادههای اصیل و مسیحی اسپانیایی مشخص شده است.
تنوع این طرح توسط May Beattie به طور کامل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بسیاری از فرشهای اسپانیایی قرن پانزدهم به شدت به طرحهایی متکی هستند که در ابتدا در شبه جزیره آناتولی ایجاد شده بود.
طرح فرش اسپانیایی قرن شانزدهم رنسانس برگرفته از طرح پارچه ابریشمی است. برخی از محبوب ترین نقوش تاج گل، برگ های آکانتوس و انار هستند.
در طول دوره مورها (مسلمانان) تولید در آلکاراز در استان آلباسته و همچنین در شهرهای دیگر ضبط شد. تولید فرش پس از تسخیر مجدد مسیحیان در آلکاراز ادامه یافت و کوئنکا که برای اولین بار به عنوان یک مرکز بافندگی در قرن دوازدهم ثبت شد، اهمیت فزاینده ای پیدا کرد.
فرشهایی با طرحهای کاملاً متفاوت فرانسوی در قرن هجدهم در یک کارگاه سلطنتی، کارخانه ملیله رویال (Real Fábrica de Tapices de Santa Barbara) در مادرید شروع به بافته شدن کردند.
مادرید تا قرن بیستم به عنوان یک مرکز بافندگی ادامه داد و فرشهایی با رنگهای روشن تولید کرد که بیشتر طرحهای آن به شدت تحت تأثیر طراحی فرش فرانسوی است و اغلب امضا میشود و تاریخگذاری شده است.
در نوار بیرونی پس از جنگ داخلی اسپانیا، ژنرال فرانکو صنعت قالی بافی را در کارگاه هایی به نام خود احیا کرد و طرح هایی را که متاثر از فرش های اسپانیایی قبلی است، بافی کرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.